ولكن وقتى به كتابهاى شيعه نكاه مى كنيم بر عكس اين جيز ها مى بينيم ائمه مى كوين دكه ما معصوم نيستيم و دجار خطاء و اشتباه مى شويم .و به همين خاطر از خداوند طلب مغفرت مى كنند .
آيا سخن امامان راست است ويا سخنان شيعه ها ؟
على بن ابى طالب رضى الله عنه مى كويد: خطاء واشتباه و فراموشى احتمال دارد از من سر بزند زيرا من بشر هستم .
بس وارد است ك به همين منظور مى كويد: خدايا مرا از كناهان واشتباهاتم مورد عفو ومغفرت خودت قرار بده , خدا يا مرا از كناهانى كه از آنها خبر ندارم وت واز آنها باخبرى مورد عفو مغفرت خودت قرار بدهيد ,خدا يا مرا از عبادتهايى كه وعده دادم و به آن وفا نكردم مورد مغفرت خودت قرار بدهيد.خدا يا مرا از عبادتهايى كه با زبانم انجام دادم وقلبم مخلفت آن كردم مورد بخشش خودت قرار بدهيد.
وكتاب نهج البلاغه شرح محمد عبده(412و413) وشرح ابى الحديد (11/102) مراجعه شود.
وهمجنين على عليه السلام ادعاءى علم غيب نمى كرد.
ا زاو سؤال شد جه قدر صدقه مى دهى؟ جقدر از مالت در راه خدا مى دهى؟ آيا دست نكاه نمى دارى؟ كفت بخدا قسم اكر مى دانستم كه خداوند يكى از اين اعمالها را قبول كرده است از همه ى اينها توقف ودست نكاه مى داستم؟ ولكن نمى دانم آيا خداوند از من جيزى قبول كرده است يا نه. بكتاب بحار الأنوار (41/138و 71/191)مراجعه شود.
وهمجنين ادعاى عصمت كردن از فرزندش حسن عليه السلام را رد مى كند. هنكامى كه بفرزندش حسن نصيحت مى كند .و مى كويد اكر جيزى را نفهميدى آن را بر نادانى خودت حساب بكن . زيرا كه وقتى متولد شدى نادان بودى و هيجى نمى فهميدى.وبعدا خيلى جيزها ياد كرفتى, وهر جه بيشتر نفهميدى ومتحير شدى واز نظر شما متفاوت بود بعدا در باره ى آنها ياد مى كيرى وتجربه كسب مى كنى.
نهج البلاغه شرح محمد عبده (2/578) مؤسسة المعارف بيروت.
امام جعفر صادق عليه السلام مى كويد: خدايا من جكونه بيش تو دعا بكنم در حالى كه نافرمانى تو كرده ام .و جكونه تو را دعا نكنم در حالى دوستى تو را درقلب خودم مى شناسم.خدايا تو بزركترين وبزركترها هستى ,ومن اسيرترين اسراء ,ومن اسير كناهان خودم هستم........خدايا طاعت وعبادت تورا خشنود مى كند وكناهان به شما ضرر وزيان نمى رساند بس مرا موفق بكن به جيزى تو را خشنود مى كند و كناهان مرا ببخش زيرا تو بخشنده ترين بخشندكان هستى.
بحارالأنوار(5/92و94) مراجعه شود.
وهمجنين براى امام رضا كفته شد: در كوفه كسانى هستند كه ادعا مى كنند بيامبر در نمازهايش دجار اشتباه نشده است امام ناراحت شد وكفت خدوند آنها را لعنت بكند دروغ مى كويند: بدرستى كسى كه هيج وقت دجار اشتباه نمى شود بروردكار متعال است.
بحارالأنوار(25/350) مراجعه شود.
وهمجنين از امام موسى كاظم روايتا ست كه اين جنين دعا مى كرد: خدايا با زبانم نافرمانى تو كردم .واكر تو بخواهى مرا كنك ولال مى كنى. خدايا با جشمانم نافر مانى تو را كردم اكرتو بخواهى جشمانم را كور مى كنى. خدايا با كويشهاىم نافرمانى تو را كردم .خدايا به عزتت قسم اكر تو بخواهى مرا ناشنوا مى كنى.
بحارالانوار (25/203)مراجعه شود.