علمای اصول می گویند: (حکم کردن بر یک چیز فرعی از تصور شخص است). یعنی: من نمی نمی توانم بدون اینکه چیزی را بفهمم و تصورش کنم بر آن حکم کنم. به همین دلیل حکم کردن بر شیعه بدون شناخت از آنان معنایی ندارد. و نیز استدلال به رأی؛ در قضیه شباهت بین اهل سنت و شیعه بدون دانستن ماهیت هر یک از طرفین معنا ندارد. همچنین پذیرفتن یا رد فتح باب صحبت درباره ی شیعه بدون دانستن حقیقت این فرقه و درجه ی خطرش و ارتباط آن با بسیاری از تغییراتی که در طول تاریخ بر امت اسلامی اتفاق افتاده؛ بی معنا خواهد بود. به اختصار می خواهم این را بگویم که قبل از صحبت کردن درباره ی منتقدین شیعه یا مدافعان از آنان، لازم است که بدانیم شیعه چه کسانی هستند؟ و ریشه آنان از کجاست؟ و اصل و اساس عقاید و مسائل فقهی آنان از کجا می آید؟ تاریخ آنان چگونه است؟ واقعیت چیست؟ اهداف و آرمان های آنان چیست؟ زیرا فقط از این طریق است که می توانیم نظر و رأیمان را بر اساس بصیرت و بینش بیان کنیم. و چقدر انسان هایی هستند که رأی و نظرشان را کاملا تغییر داده اند و بسیاری از افکارشان را دور ریخته اند فقط به خاطر اینکه معلومات صحیح و درست به آنان رسیده و قضیه برایشان واضح و روشن شده است.